Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα, τον τελευταίο καιρό, είναι αναμφισβήτητα οι δρομολογούμενες Συμπράξεις Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα (ΣΔΙΤ) στον τομέα των Ψηφιακών Υπηρεσιών. Γενικότερα, οι ΣΔΙΤ είναι μορφές συνεργασίας του Δημόσιου με επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, που αποσκοπούν στην εξασφάλιση του σχεδιασμού, της χρηματοδότησης, της κατασκευής, της διαχείρισης, λειτουργίας ανακαίνισης ή συντήρησης δημοσίων υποδομών, αλλά και στην παροχή υπηρεσιών σε διαφόρους τομείς της εθνικής οικονομίας.

Αφορούν σε σύνθετα σχήματα συνεργασίας των δυο τομέων με μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις που -κατά τη διεθνή αποδεδειγμένη εμπειρία- στοχεύουν στη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών από το κράτος προς τον πολίτη, στην παροχή της τεχνογνωσίας και των μεθόδων του ιδιωτικού τομέα προς το δημόσιο, στην ενίσχυση των παραγωγικών επενδύσεων, αλλά και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Η επιτυχία τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πληρότητα του συμβατικού πλαισίου που τις περιβάλλει. Στη χώρα μας, το Νομοσχέδιο που έχει ως στόχο τον σαφή προσδιορισμό των κανόνων λειτουργίας του θεσμού, την ενσωμάτωση της σχετικής κοινοτικής νομοθεσίας και την προσαρμογή με το ελληνικό κοινωνικό οικονομικό και αναπτυξιακό περιβάλλον, ψηφίστηκε στο σύνολό του στη Βουλή στις 13 Σεπτεμβρίου 2005.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει από καιρό υιοθετήσει τέτοιες πρακτικές και μάλιστα έχει εκδώσει «Πράσινη Βίβλο», η οποία περιγράφει την επικρατούσα κατάσταση όσον αφορά στις υφιστάμενες πρακτικές στην ΕΕ, από την πλευρά του κοινοτικού δικαίου. Ως σήμερα, ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας έχουν αποδείξει ότι μπορούν να συνεργαστούν αποδοτικά στους τομείς των μεταφορών, της δημόσιας υγείας, της παιδείας και της ασφάλειας, της διαχείρισης αποβλήτων, της διανομής νερού ή και ενέργειας.

Καθώς -κατά κοινή ομολογία- μπορούν να συμβάλουν στην υλοποίηση τόσο της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας για την ανάπτυξη, όσο και των διευρωπαϊκών δικτύων, οι ΣΔΙΤ αναπτύσσονται πολύ την τελευταία δεκαπενταετία, σε αρκετές χώρες-μέλη. Οι κυβερνήσειςτις χρησιμοποιούν όλο και πιο συχνά, λόγω των δημοσιονομικών περιορισμών που αντιμετωπίζουν, ενώ τις θεωρούν και σημαντική ευκαιρία προκειμένου να επωφεληθούν από την τεχνογνωσία του ιδιωτικού τομέα. Όμως, οι ΣΔΙΤ επιτρέπουν και σημαντική οικονομία, καθώς ενσωματώνουν όλες τις φάσεις ενός σχεδίου, από τη μελέτη ως την εκμετάλλευσή του. Η αύξησή τους μεταβάλλει σημαντικά το ρόλο του κράτους στον οικονομικό τομέα, που δραστηριοποιείται πλέον περισσότερο ως οργανωτής, ρυθμιστής και ελεγκτής, παρά ως άμεσος φορέας.

Σ’ ό,τι αφορά ειδικότερα τις ΣΔΙΤ στο χώρο των ψηφιακών υπηρεσιών, ιδιαίτερα χρήσιμη και αποκαλυπτική ήταν η ομιλία του Ειδικού Γραμματέα για την Κοινωνία της Πληροφορίας, καθ. Βασ. Ασημακόπουλου, πριν από λίγες εβδομάδες στο συνέδριο του «Economist», με αντικείμενο τις νέες επενδυτικές ευκαιρίες που διαμορφώνονται σ’ αυτό τον τομέα.

Αφού επεσήμανε ότι δεν πρόκειται για απλή υπόθεση και δεν αποτελούν πανάκεια, τόνισε ότι «οι Συμπράξεις Ιδιωτικού-Δημόσιου Τομέα αποτελούν σημαντική ευκαιρία για να αλλάξουμε με ουσιαστικό τρόπο ένα κακό παρελθόν στα έργα Ψηφιακών Υπηρεσιών». Διευκρινίζοντας, υπενθύμισε πως από το 2006 αρχίζει η ισχύς της νέας εθνικής Ψηφιακής Στρατηγικής, η οποία με πολύ πρακτικά βήματα και με πολύ συστηματικό τρόπο προσπαθεί να οδηγήσει την Ελλάδα στην πραγματοποίηση ενός «Ψηφιακού άλματος στην παραγωγικότητα και στην ποιότητα ζωής. Έχει πολύ συγκεκριμένο σκοπό, πολύ συγκεκριμένους στόχους, περιλαμβάνει ήδη περισσότερες από 65 πρακτικές δράσεις και αξιοποιεί κάθε διαθέσιμο εργαλείο, είτε λέγεται Συμπράξεις Ιδιωτικού Δημόσιου Τομέα, είτε Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, Αναπτυξιακός Νόμος κλπ. Από την πρώτη στιγμή, η νέα Ψηφιακή Στρατηγική, αντιμετώπισε τις ΣΔΙΤ σαν ένα χρήσιμο εργαλείο για την υλοποίησή της, ανάμεσα σε άλλα εργαλεία».

Ο κ. Ασημακόπουλος υπογράμμισε ότι «οι ΣΔΙΤ στις Ψηφιακές Υπηρεσίες είναι ταυτόχρονα χρηματο-οικονομικό εργαλείο, μέσο για καλύτερη διαχείριση των έργων μέσα από αμοιβαίες δεσμεύσεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και μέσο για να συνδυάσουμε έργα πληροφορικής με τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές σε διαδικασίες, όπου μπορούμε, μέσα από τη «φρέσκια» ματιά ενός συνεργάτη που έρχεται για να «λύσει» μια υφιστάμενη «γόρδια γραφειοκρατική διαδικασία». Είναι προφανώς και συστήματα, αλλά και τεχνογνωσία που μπορούμε να διατηρούμε ζωντανή σε μεγάλο βάθος χρόνου μέσω από τη σύμπραξη και τη συνεργασία. Και βεβαίως είναι και διαχείριση κινδύνου - κάτι πολύ σημαντικό».

Καταλήγοντας, τόνισε κάτι που θεωρεί πολύ σημαντικό, ότι «μέσα από τις ΣΔΙΤ θα μπορέσουμε να επικεντρωθούμε καλύτερα στην ίδια την ουσία των έργων, αντί να κοιτάζουμε μόνο τους προϋπολογισμούς. Θα επικεντρωθούμε καλύτερα στην ίδια την απόδοση των επενδύσεων που κάνουμε σε έργα πληροφορικής. Η ουσία όλων αυτών που κάνουμε, πρέπει να μπορεί να μετρηθεί σε επίπεδο απόδοσης –χρηματοοικονομικής ή και κοινωνικής- της επένδυσης».

Για να αποκαλύψει, καταλήγοντας, πως «η βασική στόχευση της Ειδικής Γραμματείας για την Κοινωνία της Πληροφορίας, όπως διαμορφώνεται από τη διεθνή εμπειρία, στο πλαίσιο της νέας Ψηφιακής Στρατηγικής, είναι να προχωρήσουμε σε Συμπράξεις όχι για γενικότητες, αλλά για πολύ πρακτικές Ψηφιακές Υπηρεσίες, με συγκεκριμένο εύρος εφαρμογής και καθημερινή χρησιμότητα για τους πολίτες. Σ’ αυτή την προσπάθεια θα θελήσουμε τη βοήθεια της αγοράς, εταιρειών που έχουν σχετική διεθνή εμπειρία, για να μας αναδείξουν αντίστοιχα παραδείγματα, εμπειρίες και δυσκολίες».